| September 28th, 2004 06:07 AM |
|
|
| egon |
www.freetranslation.com
Uit het A.D.
27-09-2004
Een straatvechter verpakt als dame
Door Robert Haagsma
Marianne Faithfull is een icoon van de wilde jaren 60. De Britse zangeres weigert echter te teren op haar illustere verleden. Dat is haar te na.
Marianne Faithfull. Foto EPA
Op haar nieuwe cd 'Before the poison' werkt ze samen met jongere muzikanten als P.J. Harvey en Nick Cave.
Gestoken in een prachtig zwart pakje en met een peperdure parelketting om haar hals oogt Marianne Faithfull (57) als een chique dame op leeftijd.
Ze is nog maar nauwelijks in haar sofa neergezegen of de lobby van het hotel wordt gevuld met het geluid van laag overscherende straaljagers. Het espressoapparaat vertoont vandaag kuren. Met een opvallende lenigheid veert de zangeres op en beent op hoge hakken naar het dienstdoende personeel. Of het uit kan zijn met die fuckin' herrie in dit fuckin' hotel, want zo kan ze geen fuckin' interview geven.
Het personeel en het apparaat zwijgen verschrikt. Met een voldane glimlach wankelt Mariane Faithfull weer terug. ,,Ik laat mijn gebit volledig restaureren en lig al weken bijna elke dag in een tandartsstoel'', meldt ze, terwijl ze een sigaret opsteekt. ,,Waardeloos, maar noodzakelijk. Deze rotherrie herinnerde mij net wat te veel aan de tandheelkundige hel waarin ik verkeer.''
Een straatvechter verpakt als dame, dat is Marianne Faithfull altijd al geweest. Als kind van aristocratische ouders werd ze begin jaren 60 ontdekt door Mick Jagger en Keith Richards van de Rolling Stones. Het tweetal hielp haar aan haar eerste hit, het onschuldig klinkende As tears go by. In de jaren daarna verliet ze man en kind om zich, als vriendinnetje van Mick Jagger, te storten op een leven vol seks, drugs en rock-'n-roll.
Ze werd het icoon van de jaren 60, maar raakte in het volgende decennium ernstig aan lager wal. Marianne Faithfull was verslaafd en had jarenlang zelfs geen vaste woon of verblijfplaats. Eind jaren 70 dook ze weer op, maar het contrast met de prille Marianne Faithfull kon niet groter zijn. Haar gezicht was getekend en haar nieuwe hit The ballad of Lucy Jordan zong ze met een door alcohol en nicotine aangevreten stem.
Die verweerde stem is anno 2004 nog steeds haar handelsmerk. Ook op Before the poison, de nieuwe cd die ze maakte met jongere popgrootheden als de Australische zanger Nick Cave en het Britse fenomeen P.J. Harvey. Het resultaat: een prachtige, rauwe plaat van een zangeres die ondanks haar leeftijd maar niet mild wil worden. De nummers gaan over de grimmige actualiteit, van terrorisme (Before the poison) tot de teloorgang van het oude Engeland (The last song).
,,Het is de kunst om de juiste mensen te vinden'', stelt de zangeres vast, terwijl ze alweer een sigaret opsteekt. ,,Er is een tijd geweest dat artiesten van mijn generatie niet meer mee leken te tellen. Popmuziek is per slot van rekening een jeugdcultuur. De afgelopen jaren is dat omgeslagen. Johnny Cash maakte, dankzij jonge begeleiders, kort voor zijn dood zijn beste platen. Dit jaar is een prachtige cd uitgekomen van Loretta Lynn, die ze maakte met Jack White van The White Stripes. P.J. Harvey en Nick Cave houden hartstochtelijk van mijn stem. Dat verschaft mij het zelfvertrouwen om mij helemaal te geven.''
Marianne Faithfull omschrijft zichzelf als een overlever die iets goed te maken heeft. ,,Ik ben een kind van de jaren 60. Ik was jong en stond overal met mijn neus bovenop. In een week tijd kon ik de concerten bijwonen van de Who, B.B. King, Jimi Hendrix en de Rolling Stones. In dat opzicht was het een bijzondere periode. Toch wil ik het tijdperk niet idealiseren. Het heeft veel slachtoffers geëist. Ik was er zelf bijna een van...
,,Heel lang dacht ik ook dat ik het niet zou overleven. Ik tartte het noodlot door slecht te eten, drugs te gebruiken en veel te drinken. Er was uiteindelijk toch een diepe kracht in mij die weigerde op te geven. Zo ben ik van al die ellende verlost geraakt. Ik denk dat het genetisch is. Ik kom uit een sterk geslacht.''
De zangeres vertelt dat ze zuiniger op zichzelf en haar tijd is dan ooit. Ze brengt regelmatig nieuwe platen uit, treedt veel op en staat ook regelmatig op het toneel. Afgelopen jaar nog vertolkte ze in Londen de op haar lijf geschreven rol van duivel in The Black Rider, een musical van de Amerikaanse rockzanger Tom Waits. De recensies waren juichend.
,,Vooral in de vroege jaren 70 heb ik lang apathisch op de bank gelegen. Met een fles whisky in de ene en een joint in de andere hand. De jaren zijn op die manier voorbijgevlogen. Sinds het weer wat helder in mij hoofd is, weet ik weer hoe kostbaar mijn tijd is.
,,Die gedachte jaagt me op. Ik heb haast. Ik wil elke minuut van de dag gebruiken om iets zinvols te doen. Ook al loop ik tegen de 60, ik wil nog steeds toneelspelen, zingen, platen maken, filmrollen spelen en nog veel meer. Als compensatie voor een jeugd die ik door mijn vingers heb laten glippen.''
Marianne Faithfull: Before the poison. Concert: 10-12 Paradiso Amsterdam
|
| September 28th, 2004 08:34 AM |
|
|
| Sue |
Faithfull out to explore the devil within
September 25, 2004
"Writing about yourself is boring," says Marianne Faithfull.
Photo: The Age
The singer is in charge of her new album, writes Jane Rocca.
Two years ago Marianne Faithfull flirted with younger men - she had Beck, Pulp's frontman Jarvis Cocker and former Smashing Pumpkins' singer Billy Corgan in her studio. Now, the 58-year-old is collaborating with Nick Cave, Polly Jean Harvey, Blur's Damon Albarn and film producer Jon Brion, an altogether darker bunch of individuals.
The reason is her upcoming album Before the Poison, a delicate work recorded in analog, its songs inspired by film rather than autobiography. "Writing about yourself is boring," she says. "And anyway, I've done that already."
In 1994, with a ghostwriter, she produced Faithfull, a tell-all book of her life, from her love-struck days with Mick Jagger, which ended in 1970, through to the junkie era of her 30s. "I am sober now but I've seen a lot, done a lot, and there are certain things I don't need to talk about any more," she says from her home in Dublin.
Faithfull says she was the focus of Before the Poison, not her headstrong guests. "When I asked Nick and Polly to work with me, they knew it would be very much around me and what I wanted," she says. "They make their own records, so when they work with me, they are doing something for me, not for themselves."
Few have grown up in public like Marianne Faithfull. Forty years ago she had her fateful meeting with Rolling Stones manager Andrew Loog Oldham at a London party. She was just 17. Oldham was captivated by her looks and took her under his wing. She launched her music career with As Tears Go By - the first song ever written by Mick Jagger and Keith Richards.
What followed was a very public relationship with Jagger.
Whatever you make of her, Faithfull has survived excess and sustained a career that has always been interesting. Her most recognised work is Broken English, from 1979. It was her reincarnation, post-heroin.
She doesn't talk about the past openly and there's an authoritative tone in her voice that makes you feel like you're treading dangerous territory. "So much water has passed under the bridge. Do people really care about what I was doing back then?" she asks. "My main concern today is to write music and keep on touring. I do love it and I can't deny that."
She plans to perform with Nick Cave and the Bad Seeds in Sydney next January in a one-off show. Faithfull will be in Australia to perform in the William Burroughs play The Black Rider, in which she plays the devil. Tom Waits has written the music. It opens in San Francisco this month. |
| September 28th, 2004 07:15 PM |
|
|
| Soldatti |
Thanks for the translation! |
| September 29th, 2004 10:40 AM |
|
|
| F505 |
In fact it is no translation: these are two different articles  |
|
CHAT
ROOM aka THE FUN HOUSE] [
RESTROOMS]